”W tym roku przypada okrągła rocznica Powstania Warszawskiego. Osiemdziesiąt lat temu dzieci będące w wieku naszych uczniów podjęli nierówną walkę z hitlerowskim okupantem. Pomagali żołnierzom Armii Krajowej w każdy możliwy sposób często płacąc za swoje poświęcenie najwyższą cenę. Choć Godzina W miała miejsce 1 sierpnia, to kiedy będziemy odpoczywać podczas przerwy wakacyjnej pamiętajmy o tych trudnych wydarzeniach i na chwilę choć pomyślmy zwłaszcza o młodych powstańcach i ich heroicznej postawie.
W Szkole przygotowujemy się do tej rocznicy od dłuższego czasu i w szczególny sposób. W klasach 4-7 często mają miejsce pogawędki na temat powstania. Niektórzy uczniowie którzy przynależą do Harcerstwa będą w najbliższym czasie prowadzić lekcję m.in. o Szarych Szeregach, ale też o dzisiejszych działaniach harcerstwa. Oblicze korytarza na II piętrze zmienia się. Pojawiają się repliki gazet z czasów okupacji oraz plakaty tworzone w ramach małego sabotażu. W tym miejscu należy przypomnieć, że za umieszczanie ich w sferze publicznej w czasie okupacji groziła najwyższa kara.
Klasy ósme zdecydowały się na jeszcze inną formę upamiętnienia tych wydarzeń. Każda z nich przygotowała prezentację- proces sądowy a na ławie oskarżonych zasiadł nikt inny jak Tadeusz Bór- Komorowski, Komendant Główny Armii Krajowej a więc człowiek, który zdecydował o wybuchu powstania. Podjął decyzję być może najtrudniejszą w historii naszego narodu, ale skutkującą posłaniem do walki wielu ludzi w tym dzieci. Powstanie zakończyło się nie tylko porażką Armii Krajowej, ale było tragedią dla ludzi cywilnej Warszawy dlatego uczniowie odgrywający rolę sędziów mieli przed sobą zadanie najtrudniejsze. Musieli obiektywnie ocenić winę oskarżonego i wydać wyrok. Tym trudniejsze było ich zadanie ponieważ prokuratorami i adwokatami były osoby bardzo przygotowane i mające ogromna wiedzę historyczną. Szczególne uznania należą się uczniom odgrywającym rolę oskarżonego oraz świadków. Cała prezentacja była nie tylko utrwaleniem materiału z historii, ale zapoznaniem się i obyciem ze wszystkimi zasadami panującymi na sali rozpraw tj. kto komu i kiedy udziela głosu, kiedy należy wstać i jak zwracać się do sędziego, jak zachowywać się będąc świadkiem, a przede wszystkim jak bronić swoich argumentów. Najważniejsze, że dla ósmych klas była to przede wszystkim lekcja, na której zebrali kolejne doświadczenie i znakomicie się bawili, ale jednocześnie przekonali się jak trudną decyzję trzeba było podjąć w Warszawie w 1944r. ale też jak trudno jest ocenić czyjeś zachowanie, udowodnić człowiekowi winę i najważniejsze- wydać bezstronny wyrok, zadecydować o jego życiu. Tak jak wtedy, Bór- Komorowski jednym rozkazem zadecydował o losie tysięcy Polaków.”
Dorota Dutkiewicz i Michał Skupin
